Betere dagen zijn aangekomen!

Na een rocky start lijkt alles nu dan toch eindelijk op rolletjes te lopen. Inmiddels ben ik twee weken naar school geweest. Ik volg American literature en Women’s literature. De eerste is een wat saaie droge les, maar women’s literature is ontzettend interessant. Het is meer een discussiegroep dan een simpele les. Erg leuk; heel anders dan de lessen in Nederland.

Ook kan ik eindelijk in mijn auto rijden. Wat een gedoe was dat zeg. Na ons bezoekje aan Aransas Pass kreeg ik te horen dat ik moest wachten tot mijn visa geactiveerd werd door de school; dus wachten tot 20 januari. 21 januari gingen we weer naar Aransas Pass, om na een tijdje te horen dat er nog steeds iets niet oke was met de papieren; kortom; ik kon nog steeds mijn rijbewijs niet halen. De enige mogelijkheid die ik had was een auto huren of met het openbaar vervoer gaan. Openbaar vervoer is hier geen optie(de bussen rijden niet op tijd of gewoon niet en zijn niet de meest veilige manier van vervoer) en een auto huren kon ook niet want ik heb mijn Nederlandse rijbewijs nog niet lang genoeg. Maar er was nog 1 ding wat we niet hadden geprobeerd: mij verzekeren op mijn Nederlandse rijbewijs. Na een belletje naar het eerste de beste kantoor wat we vonden via google bleek dat dit mogelijk was. Tien minuten laten zaten we er op het kantoor en na wat papierwerk mocht ik dan eindelijk auto rijden!

Dit is inmiddels een dikke week geleden en ik doe echt alles met mijn mooie mustang. Kan ook niet anders, fietsen is hier niet echt gebruikelijk(en ik heb hier dan ook geen fiets). Maar na een weekje autorijden voelt het al net zo vertrouwd als fietsen.

Ik heb inmiddels ook wat meer contact met mensen om me heen; al valt het me op school wel tegen. Omdat ik maar twee lessen volg zie ik iedereen maar twee keer in de week en er wordt bijzonder weinig met elkaar gesproken voor, tijdens en na de lessen. Ik ben dus meer aangewezen op mijn buren dan op mijn klasgenoten. Dus gisteren maar eens de stoute schoenen aangetrokken en aangeklopt bij mijn buurman. Hij vroeg me meteen binnen te komen; voornamelijk omdat zijn hond anders de deur uit rent, maar bood me daarna een biertje aan en we hebben gezellig een uurtje of twee zitten kletsen en plannen gemaakt om dit weekend op stap te gaan. Hij begon zelfs over het festival South by Southwest in Austin en of ik misschien daar heen wilde..

Dingen die je in Nederland niet zo gauw zou doen… maar die hier bijzonder effectief blijken!


Kortom; alles gaat goed en ik heb het hier nog onwijs naar mijn zin. Op naar het volgende avontuur: stappen in Corpus Christi, Texas.